Feudalherren

Ik vraag me af wanneer ik voor het laatst Catan heb gespeeld. Moet ergens eind vorig milennium zijn geweest en in die tijd moet ik het spel toch wel met enige regelmaat gespeeld hebben. Catan is dan misschien wel van de speeltafel verdwenen, het spel Feudalherren lijkt daar nu voor in de plaats gekomen.

Als baronnen exploiteren wij ons eigen stukje land binnen het grote koningkrijk. We bouwen gebouwen en plaatsen werkers in ons domein, halen grondstoffen op en proberen de koning te behagen als hij weer eens een toernooi wil houden, belastingen wil heffen of een oorlog met een buurland ontketend.

Het principe:

Het eigen grondgebied bestaat uit een grid van 64 velden opgebouwd uit 8 kolommen en 8 rijen. Het gebied laat meerdere bergen en rivieren zien. Gaandeweg het spel zullen de baronnen elk hun eigen domein inrichten met gebouwen en werkers die hen hopelijk de nodige grondstoffen en overwinningspunten opleveren.
Onder het grondgebied bevind zich de opslag voor hout, steen, ijzer, voedsel en goud.

Spelers starten met een burcht van 2 bij 2 velden en plaatsten deze ergen op het eigen speelbord. Daarnaast krijgen de spelers een bostegel en twee tegeltjes van de markt welke eveneens op velden naar keuze in het eigen domein kunnen worden geplaatst.
Het oversized scorespoor ligt midden op tafel waarop ook de markt staat afgebeeld. Op de markt komen elke speelbeurt weer nieuwe tegeltjes te liggen die de spelers kunnen kopen en in hun domein plaatsen.

De startspeler krijgt het startspeler en baron tableau en twee dobbelstenen. Om te beginnen gooit de speler zijn twee dobbelstenen. De blauwe en witte 8 zijdige dobbelstenen staan voor respectievelijk de rij en de kolom op het eigen grondgebied. Op dit snijpunt plaatst nu elke speler zijn pion op het eigen grondgebied. Als op of aangrenzend aan dit gebied een tegeltje ligt mag de speler één van deze tegels activeren en de grondstoffen of punten van deze tegel incasseren. Zo kan je ook als niet actieve speler je voorraden ophogen.

Aardig in deze is dat de 8e rij en 8e kolom niet bebouwd kunnen worden. Dit houdt ook in dat als er minimaal één 8 gegooid wordt de actieve speler, na het incasseren van megelijke grondstoffen, de worp moet overgooien en op de nieuwe locatie wederom grondstoffen of punten kan incasseren. Als er dubbel gegooid wordt gaat de regel van overgooien ook op dus op deze wijze kunnen er nog al wat grondstoffen verzameld worden door de spelers.
Oh, en wat dat aangrenzende betreft, dit zijn de “velden waar een koning in een schaakspel naartoe kan bewegen” (zo staat het omschreven in de regels en dat vind ik een fraaie uitleg)

Na al dat dobbel geweld volgt het trekken van de koningskaart. Vaak is dit een niet al te gunstige kaart waarbij de koning ons opdraagt mee te vechten in een oorlog, belasting of voedsel van ons wil ontvangen of we krijgen bezoek van een horde bandieten of een verdwaalde draak. Wat het vechten betreft kunnen de spelers hun eigen legers opbouwen door boogschutters, zwaardvechters en ridders te kopen en te plaatsen in de eigen burcht. Handig als je aangevallen wordt door een draak of met de koning mee op pad moet. Vaak is een koningskaart een actie die alle spelers raakt dus we zijn allemaal de klos als we mee moeten knokken en opgelucht als de kaart aangeeft dat de koning op bezoek gaat bij zijn schoonmoeder.

Nu volgt de koopfase op de markt. Er worden 2 keer zoveel tegeltjes op de markt neergelegd als er spelers zijn. Elke speler mag nu één tegeltje kopen en de rest verdwijnt uit het spel. De kosten van een tegeltje staat links op het tegeltje en wat een tegel opbrengt, als deze geactiveerd wordt staat rechts. Een steen, ijzer of goudmijn kan je alleen maar plaatsen op een berggebied en zo zijn er ook tegeltjes die alleen geplaatst kunnen worden op een rivier of aangrenzend aan een bos. Er is een heel scala aan tegeltjes die de spelers verschillende gunsten opleveren. Naast grondstoffen of punten kunnen sommige tegels je in staat stellen om legereenheden te genezen na een gevecht (het over gooien van een dobbelsteen) of geven ze korting op het betalen van grondstoffen e.d.

Na de marktfase mag de actieve speler twee acties uitvoeren. Vaak zijn deze het activeren van twee van zijn tegeltjes om zo extra grondstoffen te incasseren. De tweede actie mag echter ook een afwijkende actie zijn. Op het baron tableau staan de volgende speciale acties opgesomt;

• Het “versturen van een liefdesverklaring aan de koningin”. Als je dit lukt dan win je een overwinningspunt maar als dit mislukt ga je op het scorespoor achteruit.   
• Het “Saboteren van een medespeler”. Je probeert een tegeltje te vernietigen bij een medespeler
• Het verklaren van de oorlog aan de fictieve gemeenschappelijke vijand of aan een medespeler.
  Beiden niet geheel zonder gevaar met de mogelijkheid dat de hele bubs in een oorlog wordt meegezogen.

Na deze, soms turbulente, fase moet de actieve speler nog voedsel afdragen en wel 1 voedsel voor elke 5 of 6 tegeltjes die er liggen in het eigen domein. Als dat gedaan is geeft de speler de tableaus en de dobbelstenen door aan de volgende speler en begint er een volgende ronde.


Afhankelijk van het aantal spelers eindigd het spel zodra een speler 12, 13 of 14 punten heeft weten te scoren.


Wat ik er van vind:
Feudalherren is een spel met een vette knipoog. We dobbelen wat af dus we hebben zeker te maken met een geluksfactor. Je moet het dan ook niet allemaal te serieus nemen wat overigens niet weg neemt dat het hele idee van dobbelen en grondstoffen verzamelen wel weer erg leuk is. Het verhogen van je opbrengst in het eigen domein door tegeltjes te plaatsen, het opbouwen van een eigen legermacht en het upgraden van je kasteel zijn elementen die de speler voor keuzes stelt en dus variatie biedt. Ook de optie om bij de buren te gaan zitten rotzooien en oorlogen te veroorzaken maakt het spel nog een stukje leuker zeker als je weet dat dergelijke pogingen lang niet altijd slagen. Dergelijke acties worden dan ook vaak met minpunten afgestraft.
Het is jammer dat je bij de medespelers geen punten kan afpakken en dat het zieken bij de buurman nog al prijzig is.


Aardige van dit spel is dat, op de Baronfase en voedselfase na, elke fase in het spel betrekking heeft op alle spelers. Ook al ben je zelf niet aan de beurt kan je toch mooi meeliften op wat de actieve speler gooit met de dobbelstenen of zit je solidair met hem op de blaren als we de oorlog hebben verloren.
De speelrondes spelen vlot en aangezien je met zo'n 12 tot 14 zegepunten al een winnaar hebt ben je in een uurtje wel klaar.

De vormgeving van het spel is cartoonachtig en het zou misschien wel het predikaat “cult spel” kunnen krijgen op termijn. Zelf heb ik de Duitse versie welke op zich goed te spelen is. De tekst op de tegeltjes is minimaal. De speelkaarten vragen tekstueel iets meer aandacht maar omdat veel kaarten van de zelfde strekking zijn herken je deze al snel.


Dit nu allemaal geschreven hebbende kom ik tot de conclusie dat ik hier met een heel vermakelijk spel te maken heb die me toch wel erg sterk doet denken aan Catan maar dan wel met een twist.
Ik had graag het pestgehalte nog iets beter uitgewerkt willen zien. Dit vraagt om het uitwerken van huisregels.


Categorie:

   

Info algemeen:
Uitgebracht in 2011 door Lookout Games
Ontwerper: Tom Wham
Spelersaantal: 2-6
Speelduur: 75 minuten.